Die Praktikantin aus Belgien

Dag vriendjes

Ondertussen ben ik hier bijna een week en ik weet eerlijk gezegd niet waar ik moet beginnen met mijn verhaal... Er is zoveel te vertellen !

Laat ik dus vooral beginnen bij het begin: mijn allereerste stagedag!
Maandagochtend om 8u stipt meld ik mij aan bij de 'Direktion ORL'. De vriendelijke dame daar weet meteen wie ik ben (ze krijgt waarschijnlijk ook niet dagelijks een gebrekkig-Duitssprekende student over de vloer) en dus voel ik mij meteen welkom. Ze overhandigt me enkele papieren waarna ik kan beginnen met een verkenningsronde door het UniversitätsSpital Zürich (USZ).

Eerste stop is de Kundendienst om er een gepersonaliseerde badge te laten maken (jup, ik mocht opnieuw op de foto) en een sleutel van de gehele ORL-afdeling te ontvangen. Ik krijg ook een computeraccount toegewezen, inclusief USZ-e-mailaccount en toegang tot de patiëntendossiers. Jawel: ik heb mijn eigen sleutel en e-mailadres en daar ben ik best een beetje zeer trots op (en het wordt straks nog beter).

Daarna keer ik terug richting hoofdingang (en dat is toch een vijftal minuten wandelen) op zoek naar de Kleiderzentrale voor mijn werkpak. Ik krijg een verpleegsterachtig pak toegewezen waar ik in eerste instantie niet zo blij mee ben. Maar het heeft ook zijn voordelen: ik moet deze niet zelf wassen (gewoon vuile inruilen voor een schone, over service gesproken) en aangezien ik niet zoveel  kleren meegebracht hebt wegens plaatsgebrek in de valies, komt het best wel goed uit dat ik het grootste deel van de dag in mijn wit pakje doorbreng. Nog een bijkomend voordeel is dat bijna iedereen op ORL hier in het wit rondloopt. Zelfs de meeste dokter dragen dit (maar zij mogen daarboven nog een doktersschort dragen, de Lucky bastards) dus ik klaag niet.

Ondertussen zijn we twee uur later wanneer ik eindelijk word voorgesteld aan het team van audiologen. In de voormiddag ga ik mee pasgeboren baby’s hun gehoor screenen en daar mag ik meteen al zelf aan de slag gaan (oh en die baby’s zijn zoooo schattig). ’s Middags eet ik samen met twee audiologen en daarna ontmoet ik eindelijk mijn mentor: één van de leidende artsen hier op ORL. Ze leidt me rond op de afdeling en stelt me voor aan allerlei mensen. Ik kan de informatie die ze op me afvuurt amper opslaan, hier is echt zoveel te zien en te leren !

Mijn mentor wijst me -last but not least- ook een eigen bureau toe (ik zei toch dat het nog beter ging worden): het is een kantoortje waar de attendants (of Artzassistenten) hun bureau hebben, maar er zijn vier bureaus en slechts drie attendants die zich hier hebben geïnstalleerd dus staat het vierde bureau tot mijn beschikking. Ik heb er een lade met slot om mijn spullen in op te bergen en de mogelijkheid om documenten af te printen, iets waar ik me op voorhand nog zorgen over gemaakt had.

Mijn office :)

Deze attendants zijn trouwens ge-wel-dig! Iedereen is hier zeer vriendelijk en behulpzaam maar meestal blijft het contact vrij zakelijk. Ook spreekt niet iedereen hier vlot Engels en dat maakt het communiceren soms moeilijk. Deze drie dokters daarentegen zijn gezellig en grappig en ik mag met hen lunchen. Één van hen is een Engelsman die Nederlands spreekt (dankzij zijn Nederlandse echtgenote) en hij leert me nog meer Nederlandssprekende infiltranten in USZ kennen. Zo is er een Nederlandse vrouw die in de kantine werkt (zeer handig als je geen Duits kan en toch graag wil weten wat je zo meteen op je bord krijgt) en een logopediste die twee jaar in Leuven gestudeerd heeft.

Behalve de drie dokters waarmee ik het kantoortje deel, ontmoet ik ook nog een heleboel andere attendants en ik krijg stiekem het gevoel dat ik in Grey’s Anatomy beland ben (lees: knappe dokters en lots to talk about). Ik zou bijna vergeten waarvoor ik hier eigenlijk ben: stage. En dat betekent vooral veel verslagen maken. Bij deze vlieg ik er dus nog maar eens in!

Tsjuss!

Lyrinn

Een paard dat Grossmünster Kirche schopt !