"No time to rush"
In september deed ik niks anders dan koffers in- en uitpakken, bagage in- en uitchecken en allerlei vloeistoffen overgieten in kleine flesjes (vreselijk is dat, zo'n honderd-mililiter-limiet in de handbagage). Liefje en ik gingen een weekend op bezoek bij zijn ouders in Frankrijk, we logeerden het volgende weekend bij mijn ouders in België en tot slot deden we een korte citytrip naar Stockholm in Zweden.
Het waren stuk voor stuk heerlijke weekends: ik ontdekte tientallen bewonderenswaardige nieuwe plekjes en samen met het Lief legde ik lange, lange tochten af door de stad (Zweden) en in de bergen (Frankrijk). Ook het weerzien met familie en vrienden was telkens weer fantastisch.
Toch plofte ik na elk weekend uitgeput op de bank en hoopte dat de vuile was zichzelf in de machine zou stoppen (helaas pindakaas gebeurde dat nooit). Toen onze trip naar Stockholm erop zat en het Lief vroeg wat er voor het volgende weekend gepland stond, zei ik: "niks". Waarop hij antwoordde: "Mooi, laten we dat vooral zo houden."
Allebei moe gereisd, genoten wij het weekend daarop van de leegte in onze agenda. We sliepen uit en bleven tot lang na de middag in onze pyjama's rondlopen. Het Lief ging toen brood bakken en ik las in mijn boek maar liefst drie hoofdstukken achter elkaar uit. We fietsten wat rond in Amsterdam en maakten pizza met de huisgenoten. Gek hoe zo'n doodgewoon weekend plots heel bijzonder aanvoelde.
 |
| Chillen op het Museumplein |
Er zijn nog heel veel plekjes op de wereld die het Lief en ik graag willen zien. Maar in oktober hebben we daar helaas geen tijd voor (en in november geloof ik ook niet). Want dan hebben wij het veel te druk met NIKS doen.
Luie groetjes,
Lyrinn