"Happiness is not a goal, but a journey."
Ik zou nog even een update geven over de lange radiostilte op mijn blog. De voorbije maanden waren heftig en daardoor bleef ook de inspiratie wat achterwege. Dat is zeker wat ze bedoelen met een "writer's block".
Wat er zoal gebeurd is de voorbije maanden:
- ik gaf mijn job op. In mei al. Een goedbetaalde, voltijdse, langdurige baan, wel te verstaan. En ik had nog geen alternatief. Call me crazy, I know. Maar ik had zo mijn redenen en ik MOEST er gewoon weg.
- ik ging op zoek naar een nieuwe job maar vond die na twee lange werkloze maanden nog steeds niet. Ik kwam tot de conclusie dat ik in Nederland niet kan doen wat ik graag wil doen. Ik wist dat eigenlijk altijd al, maar de dag waarop ik daadwerkelijk die conclusie maakte, kwam met een klap aan.
- meanwhile, schreef ik me in voor een Master programma aan de Universiteit van Amsterdam. Daarna zat ik maandenlang te wachten op de toelating. Ik moest eerst aan heel wat eisen voldoen en slechts drie weken geleden was ik ineens "geaccepteerd". Ik sprong bijna een gat in de lucht van opluchting.
- na vijf jaar studeren en met al twee bachelordiploma's op zak, zit ik in september nog maar eens op de schoolbanken. Call me crazy (again), maar dat idee ligt al erg lang op tafel. Als ik nadenk over de toekomst en wat ik professioneel ooit wil bereiken, kom ik telkens tot dezelfde conclusie: ik heb een masterdiploma nodig. En dat ga ik nu (proberen te) behalen.
- Ik verloor in de tussentijd een beetje mijn zelfvertrouwen. Al dat vruchteloos solliciteren, die maanden van onzekerheid over de studies, een inkomen, het gat in mijn CV (wat deed jij wel van mei tot nu???). Ik durfde amper uitspreken dat ik werkloos was, zelfs bij vrienden en familie wou ik het liefst onzichtbaar worden bij de vraag "en wat doe jij tegenwoordig?". Net vijfentwintig jaar en werkloos. Ik werd er zo moedeloos van.
- En toen vond ik een nieuwe job (nog maar pas, dit nieuws is echt heet van de naald)! Totaal niet gerelateerd aan mijn studies en ook veel minder betaald. Maar het is precies wat ik zocht: flexibel (moet ook wel, want ik ga weer studeren), dichtbij huis en bij een bedrijf waar teamspirit voorop staat.
Alles valt dus stilaan weer op zijn plooi. Ik ben nog maar pas begonnen met de job en de opleiding moet nog starten, dus ik weet nog niet goed hoe alles zal lopen. Maar in ieder geval breekt de zon weer wat door de wolken.
En om op de vraag te antwoorden (wat ik van mei tot nu toe gedaan heb): ik ging op vakantie, genoot van de zon op mijn snoet, verwende de kleine Whippet, ging aan het tekenen, stak de bank en de kast in een nieuw kleedje, voorzag de tuinbank van fleurige kussens, maakte een zomertrui en naaide voor het eerst een jurk in elkaar. Ik heb me zeker niet verveeld (maar als je werkloos bent, voelt het niet als vakantie).
Je ziet alle projecten nog wel eens op dit blog verschijnen.
Zonnige (zowel letterlijk als figuurlijk) groetjes,
Lyrinn