De metafoor van het chocoladekoekje

Onlangs kocht ik een klein boekje in een gadgetwinkel: "What would John do? - a cookbook with only one recipe." Alleen al de titel deed vermoeden dat het een bijzonder filosofisch boekje zou worden. En of het dat was!

Het boek -toevallig geschreven door een Nederlander- beschrijft het hele proces van koekjes bakken in acht hoofdstukken: van de voorbereiding tot het uiteindelijke opeten (ja, zelfs daar is een hoofdstuk aan gewijd). Op de achterflap claimt de schrijver dat het boek het recept bevat voor de allerlekkerste koekjes ter wereld.

Het lekkerste koekje en het hele bakproces er rondom, is niks anders dan een metafoor voor het leven: je stopt al het goede van jezelf in het deeg, bepaalt zelf de ingrediënten en omringt je bij het bakken het liefst met fijne mensen, vrienden en familie. Op sommige dingen heb je helemaal geen invloed en moet je -terwijl je wacht- de tijd zijn werk laten doen: precies wat er gebeurt wanneer de koekjes in de oven staan. Daarna kan je genieten van al dat lekkers (en dat smaakt natuurlijk steeds weer anders). Tot slot zijn er aan ieder koekje twee kanten, want na al dat bakken moet je de keuken schoonmaken en de rommel opruimen.

Bijna geheel onverwacht vind je op de allerlaatste pagina ook een écht recept -geheel vrij van metaforen- voor koekjes. Gezien het onlangs (nu ja, alweer lange tijd terug ondertussen) mijn verjaardag was, besloot ik mijn collega's dan maar te trakteren op John's cookies.

En John heeft helemaal gelijk: de koekjes zijn écht de lekkerste ter wereld! De collega's en de huisgenoten waren er dol op (het laatste koekje in de trommel werd net niet met een nummertje uitgeloot) en het nieuws verspreidde zich zo snel dat ik amper drie dagen later ook voor de familie in België koekjes stond te bakken.

Misschien is John gewoon echt de beste koekjesbakker ter wereld. Of misschien ligt het geheim wel net in de metafoor van het koekje? Want alleen wie het boek gelezen heeft, kan de koekjes met zoveel liefde en aandacht (voor het leven) bereiden.


Probeer het vooral zelf, want ik deel hieronder graag John's recept* voor de lekkerste koekjes ter wereld! 

Nodig:

- 200 gram roomboter
- 160 gram suiker
- 1 of 2 zakjes vanillesuiker
- 3 eieren
- 360 gram zelfrijzende bloem (en/of wat bakpoeder of droge gist)
- 100 gram (wat meer of minder naar eigen goesting) pure chocolade, in stukjes

Bereiding:

Maak de boter zacht (ik zet ze 20 seconden in de magnetron) en meng ze met de (vanille)suiker tot een smeuïge massa. Meng er daarna eerst de eieren en tot slot de bloem en gist onder.

Breek de chocolade in kleine stukjes en voeg deze als allerlaatste toe aan het deeg (hoe langer je het onder elkaar mengt, hoe bruiner het deeg er gaat uitzien).

Bekleed een bakplaat met bakpapier (zodat de koekjes niet gaan kleven) en schep er met behulp van twee koffielepels (of soeplepels voor de erg hongerigen) bergjes van het deeg op.

Zet de bakplaat in een voorverwarmde oven van zo'n 175 graden Celsius. Over de baktijd wil ik geen uitspraken doen aangezien ik een alles behalve standaardoven heb. In een standaardoven zou tien minuten wel volstaan, geloof ik.

*Het betreft Lyrinn's versie, want die van John is American-style (lees: 375 graden Fahrenheit en cups in plaats van grammetjes)
** foto's zijn maanden later toegevoegd toen ik de koekjes weer eens besloot te bakken.