Maar toen kwam de huisgenoot zijn vriend naar Amsterdam. Met een wel erg bescheiden salaris vond hij hier maar moeilijk een degelijke flat. Hij kon via via eventjes iets 'onderhuren' maar werd toen op staande voet op straat gezet door de huisbaas (die kennelijk niet akkoord ging met het onderverhuren van zijn woning). Opnieuw logeerde hij enkele dagen bij ons en toen leek het opeens nogal logisch wat we zouden gaan doen.
Zodoende hebben wij nu twee nieuwe flatgenoten. De 'oude' Spanjaard is intussen het huis uit en vertrok naar Duitsland, maar de 'nieuwe' Spanjaard bracht zijn vriendinnetje mee, die hier ondertussen ook een job gevonden heeft. De Spanjaard kan -net als zijn voorganger- nog wel wat leren op gebied van afwassen, maar de Spaanse doet het prima. En de Trufas* uit haar thuisstad Vitoria-Gasteiz (waar ik trouwens nog nooit eerder van gehoord had) mag ze nog wel vaker meebrengen.
En ondanks de grote drukte die hier nu heerst in ons veertig-vierkantemeter-flatje, zijn er nu vier gelukkige mensen die hun dromen proberen waar te maken in Amsterdam. En als Liefje en ik straks verhuizen naar een andere flat (want dat zit er binnen afzienbare tijd toch wel aan te komen), dan kunnen de Spaanse huisgenoten straks op hun beurt iemand anders gelukkig maken.
Groetjes vanop drie hoog!
Lyrinn
*Trufas zijn -en dat kon je waarschijnlijk zelf wel uit het woord afleiden- een soort ronde chocoladetruffels en volgens de huisgenote een echte specialiteit in dit stukje van Spanje.