"One person's weed is another person's wildflower"
(Susan Wittig Albert)
Het Lief en ik zijn verhuisd. Op één januari, een drukker moment kon haast niet. Tussen de kerstdrukte door, werd er ten huize Lyrinn dus ook ijverig ingepakt. De verhuisdozen stapelden zich op en ik vroeg me af waar we al die spullen vandaan bleven halen. Je houdt het niet voor mogelijk wat wij op één jaar tijd in die flat verzameld hebben!
Voor twee mensen die denken dat ze niet erg materialistisch zijn, zijn het Lief en ik er aardig in geslaagd onszelf te omringen met nutteloze hebbedingen. Het merendeel van de spullen zou ik waarschijnlijk niet missen. Van sommige spullen wist ik niet eens meer dat ik ze had, tot ik ze onder uit de kast opviste of in een verloren hoekje terugvond.
Alle overbodige spullen weggooien, dat vonden we erger dan het feit dat we ze voordien gekocht hadden. Dus hebben wij een grote doos vol kleren naar de armenhulp gebracht (althans, daar is het via-via toch terechtgekomen) en een andere doos met spullen aan de kringloopwinkel gegeven. Het is een prettig idee dat een deel van onze spullen toch nog een tweede leven krijgt, misschien zelfs een beter dan het eerste (want hier lag het toch maar in dat donker hoekje van de kast).
Met dat idee in ons achterhoofd, besloten Liefje en ik ook geen nieuwe spullen meer te kopen. We hebben wel een andere zetel (of 'bank' voor de Hollandse vrienden), die we van zolder bij mijn ouders hebben gehaald. We vonden er verder nog een prachtig houten dressoir en ook die pronkt nu in onze woonkamer. Ik ruilde mijn dessertbordjes van Ikea om voor een veel leukere reeks met poesjes en Franse tekst erop.
Wat oorspronkelijk bedoeld was om onze koopdrang wat terug te schroeven, bleek nog veel leuker dan verwacht. Ondertussen hebben we de smaak te pakken met al die tweedehandsjes in huis. Ik geef je hieronder maar liefst zes (en er zijn er vast nog veel meer) goede redenen om er ook mee te beginnen:
1. We hebben helemaal niks verkwist. Er zijn geen bomen gesneuveld (althans niet meer dan het geval was als de kast op zolder was blijven staan), geen verpakkingsmateriaal. Geen afval, helemaal niks.
2. Alles bij elkaar hebben die spullen ons weinig (of zelfs niks) gekost.
3. Het gevoel dat je krijgt bij iets 'toevallig' in handen krijgen of na lang zoeken, is duizend keer leuker dan gewoon iets gaan kopen in de winkel omdat je dat vanmorgen bedacht had.
4. Tweedehandsjes kan je zo lekker pimpen! Een nieuwe zetel koop je meteen in de stof die je leuk vindt en dat is dat. Mijn zetel heeft een motiefje waar ik niet erg gek op ben, maar dan maak ik toch gewoon een nieuwe overtrek. Heb ik meteen weer een leuk nieuw projectje waar ik al weken vol enthousiasme plannen voor maak in mijn hoofd.
5. Elk stuk in de woonkamer is uniek. Niemand die kan zeggen: "hé, ik heb die kast ook! Die komt van bij Ikea." En onze woonkamer mag op het eerste zicht dan wel een bij elkaar geraapt zootje lijken, je zal het in geen geval in een reclameblaadje zien staan!
6. Behalve dat elk stuk uniek is, hebben ze ook allemaal wat geschiedenis in huis binnengebracht. De poezenbordjes, de zetel van op zolder (ook mijn ouders hebben die op hun beurt van iemand anders gekregen), zelfs de kopjes in onze kast (en daar zitten geen twee dezelfde tussen) hebben hun eigen verhaal.
Hopelijk geniet je er even veel van als ik!
Groetjes vanuit de nieuwe flat,
Lyrinn
P.S.: de verhalen over de kopjes of eender welk meubel wil ik op verzoek gerust eens uit de doeken doen ;-)