"The first step to getting away is deciding you're no longer willing to stay where you are"
(Unknown)
Onlangs ging ik even dag zeggen tegen mijn oud-collega's: ik moest in de buurt zijn dus ik besloot even langs te gaan. Het was fijn om ze terug te zien. Even horen hoe het met ze ging, wat er in hun leven is veranderd, wie mijn plaats heeft ingenomen etc. Na nog geen vijf minuten kwam de vraag: "heb je geen spijt dat je weg bent?" Ik moest natuurlijk niet lang nadenken, het antwoord was een volmondig "nee". Maar ik was wel verbaasd want: in al die tijd, had ik daar zelfs nog geen minuut over nagedacht.
Ik werd er een beetje filosofisch van (wees gewaarschuwd): ik kan nauwelijks geloven hoe anders mijn leven er nu uitziet. Nog geen jaar geleden zat ik op dat kantoor weg te kwijnen in een klein achterafhokje zonder enig vooruitzicht. Het is zooooo ongelooflijk moeilijk geweest om mij los te maken van die job. De twijfels (puur rationeel gezien had ik een job waar veel van mijn oud-klasgenoten maar wat blij mee zouden zijn), het gebrek aan een alternatief op dat moment, het maakte me bijna ongelukkiger dan de job zelf.
Ondertussen werk ik driedubbel zo hard (vandaar de titel van dit bericht): ik ga naar school, werk twee dagen per week en in de tijd die overblijft, zit ik thuis huiswerk te maken, examens voor te bereiden en papers te schrijven. Maar ik heb er nog geen minuut spijt van gehad. De master is zwaar, maar het is zo interessant en precies waar ik al die tijd naar op zoek was. Ik heb meer energie dan ik ooit heb gehad. En daarnaast heb ik nog de job, die me gelukkig een heel andere kant van het kantoorbestaan laat zien: het hoeft echt niet zo deprimerend te zijn als in mijn achterafhokje het geval was.
Waar het op neerkomt: ik ben zo ongelooflijk blij en trots dat ik de beslissing genomen heb! Soms eens je verstand uitzetten en denken aan wat je echt gelukkig maakt: ik kan het iedereen aanraden! Je hebt echt meer keuze dan je denkt. Het vraagt alleen een beetje moed (en als je dat niet hebt, een goed lief die van tijd tot tijd zijn schouder eens uitleent om op uit te huilen). Ach, Lyrinn. Wat filosofisch allemaal! (Je was nochtans gewaarschuwd).
Energieke groeten en wat (veel te late) herfst-sfeerbeelden*,
Lyrinn
*binnenkort ook wel wat Kerst-/winterplaatjes, beloofd!