Hoi lezers
en lezerinnen
Hier ben ik
dan eindelijk met het eerste nieuws vanuit Zwitserland. Wie daar nog aan mocht twijfelen: ik leef nog en ik stel het wel ! Ik zet het voorbije weekend voor
jullie op een rijtje:
Vrijdagavond
kreeg ik nog een geweldig laatste avondmaal met dank aan mama en bonnie voor de
vol au vent en papa voor het snijden van de frietjes. Het was eigenlijk
helemaal niet zo'n gezellige avond aangezien afscheid nemen nu eenmaal niet mijn
ding is. Ik werd er triest van en wou het afscheid het liefst zo snel
mogelijk achter de rug hebben. Gelukkig zorgden Astrid en Kevin toch ook voor
wat goed nieuws die avond: zij verblijden ons met een gloednieuwe foto (lees:
echo) van mijn toekomstig nichtje/neefje.
Zaterdagochtend
zeer vroeg (4u45) vertrok ik, gepakt en gezakt, met de trein richting Zürich.
Gelukkig waren de spoorwegen me welgezind want ik ben hier vlot en zonder
vertragingen geraakt, applausje daarvoor ! Het zonnetje scheen -wat ik als een goed
teken beschouwde- en nu het afscheid achter de rug was, kreeg ik er meer en meer zin in. In Keulen was er even tijd om de dome bij daglicht te
bewonderen (tijdens onze prospectie was het zowel bij vertrek als terugkeer
donker…) en daarna opnieuw de trein op tot in Basel. Van daaruit restte me nog
één laatste trein tot in Zürich.
Dankzij het prospectieweekend wist ik meteen waar naartoe voor het eerste op mijn lijstje: een tramabonnement. Aangezien het tramnet hier best doet denken aan het metronet in Parijs (lees: uitgebreid en zeer frequent, met het enige verschil dat het hier allemaal bovengronds te doen is), lijkt een abonnement vanzelfsprekend. Amper een halfuurtje na aankomst was dit al geregeld en (dit geheel terzijde) bij deze beschik ik ook over 6 gloednieuwe pasfoto’s.
Daarna ging
ik -met de tram uiteraard- mijn sleutel ophalen in het ziekenhuis en toen brak
het spannendste moment van de dag aan: zo meteen zou ik mijn onderkomen voor de
komende maanden te zien krijgen ! Ik werd aangenaam verrast, want mijn
kamer is in één woord ge-wel-dig ! Er is zeer veel bergruimte (ik heb zelfs
een persoonlijk berghok), ik heb een zeteltje en een bureau en er is zelfs een
nachtlampje. Wat mijn schrik voor de stopcontacten hier betreft (waarvoor dank,
mister Nicolet): tot mijn grote opluchting doet enkel de haardroger het niet en daar kan ik best mee leven. Vlakbij is ook een tramhalte dus
verplaatsingen worden hier een fluitje van een cent.
De beste
eigenschap van mijn kamer heb ik nog niet vermeld: ze bevindt zich op de
zestiende verdieping, wat een adembenemend uitzicht betekent. Vanuit mijn raam
heb ik een ZOT uitzicht over de stad (inclusief Zürichsee) en ver daarbuiten.
Om maar te zeggen: het verste dat ik kan zien, zijn besneeuwde bergtoppen. Er
is ook een gemeenschappelijk terras dus het uitzicht blijft niet beperkt tot
datgene wat ik zie uit het raam in mijn kamer.
Zodra ik
alles op de kamer gedropt heb, trek ik erop uit om boodschappen te doen en
mezelf te voorzien van een gloednieuw Zwitsers gsm-nummer. Daarna is het tijd
om een hapje te eten en ik ben blij te horen dat de twee knappe mannen aan het
aangrenzende tafeltje in het Engels communiceren, mét Frans accent.
Ze laten af en toe het woord ‘students’ vallen en ik pik ook het woord ‘party’
op. Ik ga mij hier thuis voelen, dat is bij deze bevestigd !
Aangemoedigd
door de Franse studenten besluit ik nog even op prospectie te gaan in de stad.
Het is tenslotte zaterdagavond dus slapen (ik ben echt doodop) en uitpakken
kunnen nog wel wachten tot zondag. Aangezien ik hier helemaal niemand ken
(best wel een raar gevoel trouwens), besluit ik mijn grenzen wat te verleggen
en iets te doen wat ik nog nooit eerder gedaan heb: ik stap een café binnen,
bestel een pintje en installeer me aan de toog. Ik sla een (weliswaar kort)
babbeltje in gebrekkig Engels met de barman en geniet van mijn eerste Zwitserse
pintje. Na eentje houd ik het toch voor bekeken want hé, wat dat grenzen
verleggen betreft: ik besluit dat ik er al genoeg verlegd heb voor vandaag. Zowel letterlijk als figuurlijk !
 |
| Plattenstrasse by night |
 |
| First Swiss beer |
Jullie horen nog van me !
Liebe gruss
Lyrinn