Hoi !
Zoals ik reeds had aangekondigd was de laatste stopplaats voor mijn lange reis deze zomer Ierland. Een eiland met een wispelturig klimaat waar zelfs het Belgische weer niet aan kan tippen. Die veezijdigheid zit hem echter niet enkel in het weer: hoge clifs, oude kerken, magnifieke bergen, gezellige dorpjes, vriendelijke buschauffeurs, schattige cafeetjes, bruine kroegen, ... We hebben het er allemaal gezien!
 |
| Musician playing fiddle during an amazing Pub Crawl |
Maar naast deze opsomming, was reizen door Ierland ook om een heel andere reden een avontuur. Voor het eerst sliep ik (net als mijn reisgenote) op de bank bij mensen die ik nog nooit eerder ontmoet had. Anders gezegd: we deden aan 'couchsurfing'.
Onze hosts uit Venezuela waren dan wel geen echte locals, ze verruimden opnieuw een beetje mijn blik op dit stukje van de wereld. Ze leerden ons een handjevol Spaans, wij hen wat Nederlands. Over het Couchsurfen zelf, kan ik nog uren vertellen. Ik kwam dan ook tot de conclusie dat dit minstens een nieuw blogbericht waard is. Daarom: nu verder met Ierland!
Na ons avontuur in Dublin, ruilden we de stad in voor het platteland en de bank voor een houten hut. We gingen aan het werk op een biologisch boerderijtje/B&B in ruil voor een zacht bed en lekker eten. Tussendoor was er tijd voor lange wandelingen, bezoekjes aan dé pub (het dorpje telde er maar één), een yogasessie en natuurlijk lange babbels met leuke, nieuwe mensen!
Dat is meteen ook hetgene wat me het meeste is bijgebleven van deze reis: al die compleet verschillende mensen! Iedereen met zijn eigen verhaal en eigen redenen om daar te zijn. Alleen al daarvoor bewonder ik hen. Zo ontmoette ik er een dame van begin 60, die -zonder een woord Engels te spreken- besloot om naar Ierland te komen om er te werken voor kost-en-inwoon. Op die manier probeert ze haar Engels bij te schaven zodat ze nadien haar grote droom -het helpen van straatkinderen in Zuid-Amerika- kan verwezelijken.
Ik besluit dan ook dat het nooit te laat is om je dromen te verwezenlijken. En nog belangrijker: als het niet meteen lukt, is dat geen ramp. Het is met kleine stapjes en soms met omwegen (neem maar het voorbeeld van een reis naar Ierland om uiteindelijk in Zuid-Amerika te belanden) dat je je doel kan bereiken!
Mijn excuses voor dit ietwat filosofisch berichtje, maar voor mij was dit avontuur alvast stof tot nadenken. Ik ben weer een stukje wijzer en misschien zelfs een stukje dichter bij mijn eigen dromen.
Groetjes en tot de volgende
Lyrinn