Eerste hoogtepunt was mijn, in mijn vorig bericht reeds aangekondigde, favoriete bezoeker uit Amsterdam. Het ideale moment om een aantal 'places to go' van mijn lijstje te schrappen. Als ik uit mijn raam kijk, zie ik bijvoorbeeld een kleine heuvel, hier niet zover vandaan, vol met bomen. Een park? Een bos? Mijn stadsplan geeft een groene zone weer, maar ik had geen idee wat het was! Een honderdtal meter voor deze heuvel, zie ik ook een soort halve bol. Die blinkt zo aantrekkelijk als het zonnetje schijnt. Opnieuw volgens mijn stadsplan kon dit maar één ding betekenen: de Botanischer Garten. Hoog tijd om deze buurt eens te gaan verkennen.
Gewapend met elk een camera en een mager zonnetje in onze rug (er is een complot aan de gang: wanneer ik bezoek heb, wordt het prompt slecht weer...) gaan we op pad. Een botanische tuin waar je het geluid van kwakende kikkers en een kabbelend beekje op de achtergrond hoort, je wordt er meteen zen van! Aangemoedigd door de fotograaf, waag ik me ook weer eens aan een aantal kiekjes maar het is best deprimerend: zelfs met een gesofisticeerde camera, bak ik er weinig van (en hij is nochtans ingesteld op 'automatisch'...). Echter, zoals je hierboven en -onder ziet, levert het wel weer leuke foto's op als de fotograaf foto's gaat nemen van de wanna-be-fotograaf :)
De groene heuvel blijkt inderdaad een bos en dat is geweldig: het ene moment wandelen we door een doodgewone straat, het andere staan we midden in een bos. En dit op amper een tweetal kilometer van Zürich centrum!
Nadien wandelen we langs Zürichsee en houden we halt bij Zürich Horn, een 'uitstekende punt' met een prachtig uitzicht over het meer, de stad en ver daarbuiten. De zon lokt iedereen naar buiten, wat zorgt voor leuke (en romantische, wanneer de zon ondergaat) taferelen: een groepje studenten houdt een kleine barbeque, een kale man speelt een romantisch liedje op gitaar (maar kan helaas absoluut niet zingen) voor drie bellenblazende meiden, ... De sfeer zit er goed in!
We gaan het dat weekend ook nog wat verder zoeken en brengen een (blits)bezoekje aan Luzern. Ondanks 'het stadsgevoel' zoals in Zürich, hangt hier een totaal andere sfeer. De omringende bergen zijn stukken hoger en het is eerder een gezellig stadje waar de tijd is blijven stilstaan, dan een 'wereldstad' zoals Zürich.
Daarna opnieuw bezoek, dit keer uit België: mijn vroegere huisgenote uit Gent. Ik laat haar Zürich zien als een echte local en ook al heb ik vanop de zestiende verdieping een mooi zicht op de stad, toch wagen we ons ook eens aan een panorama vanuit een andere hoek. Ja zeker: we beklimmen één van de torens van Grossmünster Kirche (62m hoog).
Kwestie van ook iets mee te pikken van de 'lokale specialiteiten', proeven we (nog) eens eine Bradwurst (mit Bürli) en eten we heerlijke Chäschüechli. En Schweizerische Schogchli kan natuurlijk ook niet ontbreken.*
We zoeken nog wat nieuwe plekjes op maar het weekend loopt veel te snel weer op een einde. Na zo'n geweldige week vol met leuke bezoekjes en feestjes, is het best lastig om maandag weer met een goed humeur naar USZ te trekken. Maar al snel blijkt dat ik veel moet bijpraten met collega's en zo voel ik me gauw weer thuis in het ziekenhuis. Er staan ook weer heel wat leuke en spannende dingen op mijn werkagenda, zoals een nieuwe operatie bijvoorbeeld. En samen met de Duitse collega zoek ik een nieuwe (ondergrondse) route uit van het werk naar huis. Jullie horen het allemaal wel volgende keer !
Bis später !
de assistent-fotograaf van dienst:
Lyrinn
En opnieuw met dank aan Benoit Nicolet voor de awesome pictures :)
*Zoals hierboven blijkt, ben ik ook volop bezig met het bijschaven van mijn Schweizerdeutsch. Maar daar heb ik het nog wel eens over in een volgend bericht. De respectievelijke vertalingen van hierboven zijn: broodje, kaaspasteitjes, chocolaatjes