"In my opinion a balanced diet is a cupcake in every hand"
Nu ik stilaan een beetje gewend geraak aan het Amsterdamse leven, vind ik het alvast tijd om mijn bevindingen met jullie te delen. Ik kan er zeker al een boek mee vullen, maar laat ik gewoon bij het begin beginnen. De rest is voor een volgende keer.
Het cliché zegt dat Nederlanders nogal direct zijn in hun communicatie. Als newbe heb ik daar nog niet zoveel ervaring mee (ik leef immers samen met een Fransman en een Spanjaard), maar wat mij wel opvalt, is dat Nederlanders vooral veel vriendelijker zijn. In een Belgische supermarkt moet ik het -in het beste geval- stellen met een discrete glimlach van de verkoopster, hier krijg ik vrijwel altijd een 'fijne dag' toegewenst. Ook op de trein heb ik nog nooit met zoveel vreemden gebabbeld. Misschien is dat wel één van de redenen waarom er zoveel meer geklaagd wordt bij de Belgische spoorwegen? Ik heb namelijk niet het gevoel dat de NS het beter doet, maar al kletsend en lachend zijn al die vertragingen een pak minder vervelend !
 |
| Lezen aan één van de Amsterdamse grachten |
Verder verbaas ik me nog zowat dagelijks aan het grote taalverschil tussen Vlaams en Hollands. Zo heb ik niet langer een froufrou maar een ponny en kleren drogen gebeurt voortaan in de droogtrommel in plaats van in een droogkast. Ik betaal niet meer met een bankkaart, maar met mijn pinpas. Of ik vraag kortweg om te pinnen. Je hoort het, ik pas me vrij goed aan. Een verschil dat echter voor verwarring blijft zorgen, is 'lopen'. Als een Nederlander met de hond gaat lopen, gaat het heus niet sneller dan bij ons, hij bedoelt gewoon wandelen. Wilt-ie het toch wat sneller, dan gaat hij hardlopen. Dat deed ook het lief wanneer hij enkele weken geleden meedeed aan een hardloopwedstrijd. Toeval of niet, maar terwijl ik hem naar de start begeleid, klinkt daar een Vlaams accent door de speakers: "zijn jullie klaar om te lopen? Nee, wacht, jullie zeggen hardlopen, niet?". Start-to-run-ster Evy Gruyaert, warmt er de (hard)lopers op. Dat lopen versus hardlopen is een algemeen probleem dus.
 |
| Hardlopers in alle kleuren en formaten |
Nu, niet alleen het verschil in woorden, ook het Vlaamse accent op zich zorgt al eens voor verwarring. Toen ik op de trein een vrouw hielp met het tillen van haar valies, bedankte ze mij vriendelijk in het Nederlands en voegde ze er nog een grapje aan toe. Toen ik daarop iets antwoordde, met mijn Vlaamse accent, zei ze: "oh sorry, you don't speak Dutch. Thanks for helping me." Ik vraag me nog steeds af of ik per ongeluk tóch in het Engels heb geantwoord? Door de anderstalige flatgenoten, overkomt me dat namelijk weleens vaker.
Iets compleet anders, maar naast al die indrukken en taalverschillen, ben ik hier wel lichtjes door het dolle heen met al dat Nederlandse lekkers. Dubbelvla, Spritsen, Zaans huisje, Digestive, Chocolade-pindakoeken, stroopwafeltjes en mijn absolute favoriet: gevulde koek. Voor een zoetekauw als ik, is het hier een waar paradijs.
Natuurlijk ben ik nog steeds dol op Belgische chocolade en een frisse pint. Maar gelukkig hoef ik dat hier niet te missen. Heineken mag dan wel het bekendste biermerk ter wereld zijn, de Nederlanders weten wel wat lekker bier is. En dus wordt hier in elk café gewoon Belgisch bier getapt, inclusief La Chouffe, Duvel en zelfs pakweg een Delirium Tremes! Ik moet wel nog wat wennen aan de manier van bestellen. Een 'pintje' wordt niet zo goed begrepen en alleen mijn pink tonen, levert al helemaal vreemde blikken op (over een cultuurverschil gesproken).
 |
| Echte Belgische frietjes... mmm ! |
Het enige wat mij hier een beetje heimwee doet krijgen, zijn Belgische frietjes. Sommige bars doen een poging, maar als je op het bordje "echte Vlaamse frites" leest, weet je eigenlijk al genoeg. Laatst besloot ik het er toch op te wagen (het was al laat en ik had honger...) maar dat was helaas geen succes. Ik vroeg een simpel pakje friet met ketchup, waarna een Turkse frietbakker mij een zakje friet met kaassaus overhandigde (zou het dan toch aan mijn Vlaamse accent liggen?). Als de Nederlanders -amper een minuscuul landje verderop- al zo'n moeite hebben om lekkere Vlaamse frietjes te bakken, hoe kan iemand uit het verre Zuid-Oosten het dan? Goed, tot daar nog aan toe. Wat me vooral bezighoudt... wie eet er nu in hemelsnaam frieten met kaassaus?!
Die Nederlanders toch... bij mijn volgende bezoek aan België: laat die frietjes maar komen !
Doei!
Lyrinn