"The only difference between men and boys, is the size of their toys"
Misschien komt het omdat ik als kind nooit een gameboy kreeg van mijn ouders en omdat gezelschapsspelletjes met mijn zus prompt in ruzies uitdraaiden, maar ik heb een hekel aan spelletjes. Een kaartspelletje met vriendinnen (en dan liefst met een flesje bier of glaasje wijn erbij) kan er nog net af, maar verder hoeft het voor mij niet.
Computerspelletjes zijn al helemaal niet aan mij besteed. Ik zie vaak mensen op de bus of in de trein op hun telefoon spelletjes spelen zoals Candy Crush of Farmville en ik begrijp niet dat je je daar als volwassen mens mee kan bezig houden. Ik was er altijd van overtuigd dat die online spelletjes vooral bedoeld waren als goedkope kinderoppas.
Toen ik het lief ontmoette en ontdekte dat hij ook niet aan computerspelletjes doet, was ik dus erg opgelucht. Geen Farmville of Angry Birds in huis en ook aan FIFA of andere playstation-varianten wordt hier niet gedaan (dat doen de buurjongens wel in onze plaats).
Maar het was natuurlijk te verwachten dat het lief wel ander speelgoed wil om zich mee bezig te houden. Als kind had hij altijd al gedroomd van een helikopter die je op afstand kan bedienen en plots heeft hij dat idee weer bovengehaald. Het lief zijn besluit stond vast: hij zou een drone gaan bouwen (voor wie daar nog nooit van gehoord heeft: dat is dus een soort helikopter met vier propellers en daardoor ziet het er minder als een helikopter uit, maar het vliegt wel. Zoiets).
Het begon met urenlang zoekwerk op het internet, ingewikkelde berekeningen en eindeloze gesprekken met een bevriende ervaringsdeskundige. Daarna moesten alle onderdelen besteld worden, en kwamen er opnieuw berekeningen aan te pas (voor de prijs-kwaliteit-verhouding dit keer). En toen de pakketjes eenmaal onderweg waren naar Nederland (uit Singapore dan nog wel...) was het opnieuw elke dag voor die computer (al van 's ochtends bij het ontbijt) om na te gaan waar het pakketje zich bevond.
Ondertussen zijn de laatste onderdelen toegekomen (het was grote paniek toen het voor twee dagen 'onzichtbaar' was via de track-and-trace) en dus staat nu de hele woonkamer overeind: de tafel ligt vol schroevendraaiers, propellers en zelfs een soldeerbout, ernaast staan dozen vol onderdelen en de kastdeuren staan wagenwijd open. Het Amsterdamse tafeltje (zie dit blogbericht) tot slot is omgebouwd tot 'werktafel'.
Ik vraag me af of het niet eenvoudiger was geweest als het lief gewoon FIFA op de Playstation speelde zoals de jongens van hieronder. Het had in ieder geval veel rommel in huis gescheeld...
Groetjes uit Amsterdam,
Lyrinn