Het begon een aantal weken geleden toen Liefje en ik ontdekten dat er bovenop ons berghok een koppel duiven was komen wonen. Uiteraard (waarom anders bouwen duiven een nest) had vrouw-duif daar twee eieren neergelegd en bracht man-duif van tijd tot tijd wat voedsel naar het nest. Omdat wij al genoeg duivenpoep op ons terras hebben, gingen we, gewapend met een bezemsteel, dat duivennest te lijf. Maar toen puntje bij paaltje kwam en we dat beest daar wild wapperend met haar vleugels zagen slaan, kregen Liefje en ik zo'n gruweldaad natuurlijk niet over ons hart.
 |
| (zoek en vind) |
Ondertussen zit moeder-duif dus op ons berghok met het meest afzichtelijke duivenjong dat je ooit gezien hebt (het tweede jong verdween plots op onverklaarbare wijze uit het nest). Net toen we ons zo'n beetje verzoend hadden met dat eindeloos gepiep en de extra duivenpoep, meldde het volgende ongedierte zich aan in onze flat: op een nacht hoorden we vanuit de keuken een muis rondtrippelen (uiteraard hoor je dat al vanuit je bed, als je in zo'n kleine flat als de onze woont).
Het vroeg wat overtuigingskracht van me om Liefje terug in bed te krijgen, want als het aan hem had gelegen, was hij nog diezelfde nacht op jacht gegaan. In plaats daarvan wachtte hij toch maar tot de volgende ochtend om met silicone, schuursponsjes (naar het schijnt kunnen muizen daar niet/moeilijker doorheen bijten) en ijzeren roosters ieder gaatje te dichten dat in onze flat te vinden was.
Helaas was het kwaad toen al geschied, want een week later vonden we zijn dode lichaampje terug... in onze oven! Plots begon die een vreemd luchtje te verspreiden. Wij vonden dat niet meteen een reden om ons zorgen te maken, aangezien de huisgenoot net vis had klaargemaakt in de oven. Maar toen dat luchtje daar een week later -ook na het schoonmaken van de oven- nog steeds hing, kregen we wat argwaan.
Al lachend had ik eens gezegd dat het misschien wel een dode muis was, maar ik kon er minder om lachen toen dat ook effectief zo bleek te zijn. Toen we dan toch maar de achterwand van de oven openden, kwam daar tussen de wirwar aan draden een muizenstaartje tevoorschijn... Met chopsticks en rubber handschoenen wisten we dat beest eruit te halen. De oven werd gedesinfecteerd langs binnen- en buiten en na wat aarzeling wordt het ding nu toch weer gebruikt.
Grappig detail is dat we de muis ontdekte zo'n halfuur nadat we een lekkere ovenschotel naar binnen hadden gewerkt. Lekker was-ie, maar het lag nadien toch wat op de maag, moet ik toegeven...
Beestige groetjes uit dat kleine flatje in Amsterdam,
Lyrinn