Grüezi !
Zoals gezegd, had ik het voorbije
weekend alweer bezoek. Dit keer van mijn studievriendinnen! Wegens de
hoge prijzen in Zürich, hadden ze op voorhand heel lief gevraagd of ze bij mij
in de Plattenstrasse mochten logeren. Ik moet eerlijk zijn: op het moment dat
de drie meiden met hun rugzakken elk een hoek van mijn kamertje innamen, moest
ik even slikken. Het was bakje vol, maar ik heb een geweldig weekend achter de
rug en uiteindelijk ben ik blij dat ik ze niet elke avond ergens moest
achterlaten om dan alleen huiswaarts te moeten keren. De meiden hadden er duidelijk
zin in, dus dit was voor mij het ideale moment om een aantal uitstapjes te
plannen die ik anders toch weer zou uitstellen.
Zaterdag
ontbeten we in Starbucks en slenterden nadien door de straten van Zürich. Ik
liet de meiden een paar plekjes zien die ik zelf zo mooi vond, maar samen
ontdekten we toch nog veel nieuwe dingen! Op aandringen van de kleinste onder
ons, bezochten we ook twee kerken (Fraumünster- en Grossmünster Kirche), die ik
tot dan toe alleen maar langs de buitenkant had gezien. s’Avonds doken we het
nachtleven in en het werd weer een avond zoals we die zo vaak samen beleefden
in Gent, alleen nu nog een beetje zotter en verder van huis.
De dag erna
duurde het natuurlijk allemaal wat langer eer we vertrekkenklaar waren, maar
uiteindelijk waagden we ons aan de ‘beklimming’ van Uetliberg, het hoogste punt
van Zürich. Bovenop de top staat een antenne en die zie ik vanuit mijn kamer,
ik werd er stilaan toch wat nieuwsgierig naar! Enkele uren en een picknick onderweg
later, bereikten we de top en werden we beloond met een prachtig uitzicht over
Zürich. Ter plaatse dronken we een warme choco om te bekomen van onze
inspanningen, waarna we al zingend langs dezelfde weg terugkeerden.
Op maandag
gingen we het nog wat verder zoeken en trokken de meiden en ik naar Rheinfall,
zo’n 40 minuten per trein hiervandaan. Een tip van de Zwitserse vriend, die
afkomstig is uit een dorpje in de buurt van Rheinfall. Het was een grauwe en
regenachtige dag, maar zeker de moeite waard! Deze waterval is ‘slechts’ 23m
hoog maar wel 150m lang, waarmee ze tot de langste van Europa behoord. Het
oorverdovende lawaai van het neerstromende water klinkt machtig, zeker als je
op de rotsen staat op zo’n drie meter afstand. Er was ook een museum aan het
bezoek aan de waterval verbonden (allemaal vrij toeristisch hier) en een soort
glazen lift die je een prachtig uitzicht over de waterval gaf. Die avond
maakten we nog een nachtelijke wandeling langs het meer (we ‘ontdekten’ ook de
slaapplaats van de talrijke zwanen) en kropen nadien moe maar tevreden in ons
bed (ik dan toch, de anderen moesten het helaas met een matje stellen).
Dan was
alweer de laatste dag aangebroken, veel te kort om iets te ‘ondernemen’. Dus
slenterden we wat door de Bahnhofstrasse, waar dure merken zoals Channel een
winkel uitbaten naast een doodgewone H&M. Na een hapje te hebben gegeten,
brak het afscheid aan. Toch een beetje met een triest gevoel, zwaaide ik hen
uit in het station.
Een hele dag
heb ik nadien nodig om mijn kamer te poetsen en de was te doen (maar liefst
drie volle machines!) maar met Studio Brussel op de achtergrond, wordt het
altijd een beetje leuker. En wanneer ik nadien inlog op Facebook, zie ik al een
berichtje van de meiden: dat ze veilig zijn thuisgeraakt en dat ze Zwitserland
(en de kaas en het brood tijdens de talloze picknicks) al missen. Een teken dat
ze het hier naar hun zin hadden en daar ben ik blij om. We zijn ondertussen alweer halfweg de week en
dus kan ik met spanning uitkijken naar het komende weekend!
Zoen,
Lyrinn
